خرید ماشین با ۳ میلیارد

خرید ماشین با ۳ میلیارد : ریسک هر دارایی برای یک سرمایه گذار، ریسکی است که آن دارایی به مجموعه کلی سرمایه گذار اضافه می کند. در دنیای CAPM، جایی که همه سرمایه‌گذاران سبد بازار را در اختیار دارند، ریسک سرمایه‌گذار یک دارایی فردی، ریسکی است که این دارایی به پرتفوی بازار اضافه می‌کند. به طور شهودی، اگر دارایی مستقل از پرتفوی بازار حرکت کند.

ریسک زیادی به پرتفوی بازار اضافه نخواهد کرد. به عبارت دیگر، بیشتر ریسک در این دارایی مختص شرکت است و می توان آن را متنوع کرد. در مقابل، اگر دارایی زمانی که پرتفوی بازار به سمت بالا و پایین حرکت می کند به سمت بالا حرکت کند، به پرتفوی بازار ریسک اضافه می کند. این دارایی دارای ریسک بازار بیشتر و ریسک ویژه شرکت کمتر است.

خرید ماشین با ۳ میلیارد : از نظر آماری، این ریسک اضافه شده با کوواریانس دارایی با پرتفوی بازار اندازه گیری می شود. اندازه گیری ریسک غیرقابل تنوع در دنیایی که در آن سرمایه گذاران ترکیبی از تنها دو دارایی – دارایی بدون ریسک و پرتفوی بازار – را در اختیار دارند، ریسک هر دارایی فردی نسبت به پرتفوی بازار اندازه گیری می شود. به طور خاص، ریسک هر دارایی، ریسکی خواهد بود که به پرتفوی بازار اضافه می کند.

برای رسیدن به اندازه مناسب این ریسک افزوده، فرض کنید σ ۲ m واریانس پرتفوی بازار قبل از اضافه شدن دارایی جدید است و واریانس دارایی فردی که به این سبد اضافه می شود σ ۲ i است. وزن سبد ارزش بازار در این دارایی wi است و کوواریانس بازده بین دارایی منفرد و پرتفوی بازار σim است. واریانس پرتفوی بازار قبل و بعد از افزودن دارایی منفرد را می توان به صورت زیر نوشت: وزن ارزش بازار هر دارایی منفرد در پرتفوی بازار باید کوچک باشد.

خرید ماشین با ۳ میلیارد : زیرا سبد بازار شامل تمام دارایی های معامله شده در اقتصاد می شود. در نتیجه، جمله اول در معادله باید به صفر نزدیک شود، و جمله دوم باید به σ ۲ m’ نزدیک شود و سومین جمله (σim’ کوواریانس) را به عنوان اندازه‌گیری ریسک اضافه شده توسط دارایی i بگذارد. استانداردسازی کوواریانس ها کوواریانس یک مقدار درصدی است و قضاوت در مورد ریسک نسبی سرمایه گذاری با مشاهده این مقدار دشوار است.

به عبارت دیگر، دانستن اینکه کوواریانس بوئینگ با پرتفوی بازار ۵۵ درصد است، به ما سرنخی نمی دهد که آیا بوئینگ از میانگین دارایی پرخطرتر یا ایمن تر است. بنابراین ما معیار ریسک را با تقسیم کوواریانس هر دارایی با پرتفوی بازار بر واریانس پرتفوی بازار استاندارد می کنیم. این یک معیار ریسک به نام بتای دارایی را به دست می‌دهد.

خرید ماشین با ۳ میلیارد : از آنجایی که کوواریانس پرتفوی بازار با خودش واریانس آن است، بتای پرتفوی بازار (و به طور کلی میانگین دارایی موجود در آن) ۱ است. دارایی‌هایی که ریسک بیشتری دارند. از میانگین (با استفاده از این معیار ریسک) دارای بتای بیش از ۱ خواهد بود و دارایی هایی که ایمن تر از میانگین هستند بتای کمتر از ۱ خواهند داشت. دارایی بدون ریسک دارای بتای صفر خواهد بود.

دریافت بازده مورد انتظار این واقعیت که هر سرمایه گذار ترکیبی از دارایی بدون ریسک و پرتفوی بازار را در اختیار دارد به نتیجه بعدی می انجامد و آن این است که بازده مورد انتظار یک دارایی به صورت خطی با بتای دارایی مرتبط است. به طور خاص، بازده مورد انتظار یک دارایی را می توان به عنوان تابعی از نرخ بدون ریسک و بتای آن دارایی نوشت: که در آن E(Ri) = بازده مورد انتظار دارایی i Rf = نرخ بدون ریسک E(Rm) = بازده مورد انتظار پرتفوی بازار βi = بتای دارایی i برای استفاده از مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه ای، به سه ورودی نیاز داریم.

خرید ماشین با ۳ میلیارد : در حالی که فصل بعدی با جزئیات بسیار بیشتری به فرآیند تخمین می پردازد، هر یک از این ورودی ها به صورت زیر برآورد می شود: دارایی بدون ریسک به عنوان دارایی تعریف می شود که سرمایه گذار بازده مورد انتظار را با قطعیت برای افق زمانی تحلیل می داند.حق بیمه ریسک، حق بیمه ای است که سرمایه گذاران برای سرمایه گذاری در پرتفوی بازار، که شامل تمام دارایی های پرریسک موجود در بازار می شود.

به جای سرمایه گذاری در دارایی های بدون ریسک، درخواست می کنند. بتا که به عنوان کوواریانس دارایی تقسیم بر پرتفوی بازار تعریف می شود، ریسک اضافه شده توسط سرمایه گذاری به پرتفوی بازار را اندازه گیری می کند. به طور خلاصه، در مدل قیمت‌گذاری دارایی‌های سرمایه‌ای، تمام ریسک بازار در یک بتا اندازه‌گیری می‌شود که نسبت به پرتفوی بازار اندازه‌گیری می‌شود.

خرید ماشین با ۳ میلیارد : که حداقل در تئوری باید شامل تمام دارایی‌های معامله شده در بازار باشد که متناسب با ارزش بازار آنها نگهداری می‌شود. مدل قیمت گذاری آربیتراژ مفروضات محدود کننده در مورد هزینه های مبادلات و اطلاعات خصوصی در مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای و وابستگی مدل به پرتفوی بازار، مدت هاست که توسط دانشگاهیان و متخصصان با شک و تردید نگریسته می شود.

راس (۱۹۷۶) یک مدل جایگزین برای اندازه گیری ریسک به نام مدل قیمت گذاری آربیتراژ (APM) پیشنهاد کرد. مفروضات اگر سرمایه گذاران بتوانند بدون ریسک سرمایه گذاری کنند و درآمدی بیش از نرخ بدون ریسک داشته باشند، فرصت آربیتراژ پیدا کرده اند. پیش‌فرض مدل قیمت‌گذاری آربیتراژ این است که سرمایه‌گذاران از چنین فرصت‌های آربیتراژی استفاده می‌کنند و در این فرآیند آن‌ها را حذف می‌کنند.

خرید ماشین با ۳ میلیارد : اگر دو پرتفوی در معرض خطر یکسانی باشند اما بازده مورد انتظار متفاوتی را ارائه دهند، سرمایه گذاران پرتفویی را می خرند که بازده مورد انتظار بالاتری داشته باشد و پرتفوی را با بازده مورد انتظار پایین تر می فروشند و مابه التفاوت را به عنوان سود بدون ریسک به دست می آورند. برای جلوگیری از وقوع این آربیتراژ، دو پرتفوی باید بازده مورد انتظار یکسانی را کسب کنند.

مانند مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای، مدل قیمت گذاری آربیتراژ با تقسیم ریسک به اجزای خاص شرکت و ریسک بازار آغاز می شود. همانطور که در مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای، ریسک خاص شرکت اطلاعاتی را پوشش می دهد که در درجه اول بر شرکت تاثیر می گذارد. ریسک بازار بر بسیاری یا همه شرکت ها تأثیر می گذارد و شامل تغییرات پیش بینی نشده در تعدادی از متغیرهای اقتصادی از جمله تولید ناخالص ملی، تورم و نرخ بهره می شود. با گنجاندن هر دو نوع ریسک در یک مدل بازده، می‌گیریم.

خرید ماشین با ۳ میلیارد : جایی که R بازده واقعی است، E(R) بازده مورد انتظار، m جزء ریسک پیش‌بینی نشده در سطح بازار، و ε جزء خاص شرکت است. بنابراین، بازده واقعی می تواند متفاوت از بازده مورد انتظار باشد، به دلیل ریسک بازار یا اقدامات خاص شرکت