آدرس های خرید حضوری مزالازین

بیماری های التهابی روده (IBD) به یک مشکل عمده بهداشت جهانی تبدیل شده است. کولیت اولسراتیو (UC) یکی از دو نوع اصلی IBD است و بیش از ۹۰٪ بیمارانی که از اشکال خفیف یا متوسط UC رنج می برند با مزالازین درمان می شوند.

دارویی مزالازین که به خوبی قابل تحمل و مقرون به صرفه است. برای اجازه دادن به مصرف خوراکی، دارو باید قبل از اینکه بتواند به نقاط آسیب دیده در روده بزرگ برسد، از جذب محافظت شود. بنابراین، این دارو از اکثر داروهایی که در حال حاضر استفاده می شوند.

یا به طور مداوم آهسته (وابسته به زمان) یا با افزایش pH در طول انتقال دستگاه گوارش آزاد می شود. مزالازین هر دو نوع به طور گسترده در عمل بالینی مورد استفاده قرار می گیرند و جای تعجب است که آنها هنوز به طور مستقیم در یک مطالعه بالینی بزرگ مقایسه نشده اند.

در این بررسی اجمالی، شواهدی که ممکن است نشان دهنده استفاده ترجیحی از یک نوع فرمولاسیون مزالازین نسبت به نوع دیگر به طور کلی یا برای کلوتریمازول زیرگروه های مشخصی از بیماران باشد، خلاصه و ارزیابی می شود.

داده‌های حاصل از مدل‌سازی آزمایشگاهی آزادسازی دارو و اندازه‌گیری غلظت دارو در مخاط کولون نشان می‌دهد که در بسیاری از موارد، فرمولاسیون‌های رهش ثابت و وابسته به pH کارایی درمانی مشابهی دارند.

مزالازین با این حال، انتشار با pH ممکن است در بیماران مبتلا به UC نوع پروکتیت یا محل‌های التهاب در کولون پروگزیمال برتر باشد. علاوه بر این، بیماران با مدت اقامت طولانی معده، انتقال کند روده کوچک، اسهال مرتبط با بیماری یا حساسیت به عوارض جانبی سیستمیک کلوتریمازول ممکن است از فرمول‌های آزادسازی وابسته به pH بهره بیشتری ببرند. مزالازین به طور کلی، داروهای مبتنی بر هر دو مفهوم، اثربخشی مشابهی را نشان می‌دهند، اما به نظر می‌رسد فرمول‌های آزادسازی وابسته به pH در درمان گروهی که طبقه‌بندی نشده‌تر از بیماران مبتلا به UC قوی‌تر هستند.

مطالعات بالینی تطبیقی آینده برای تعریف واضح زیرگروه‌های بیمارانی که ترجیحاً باید با فرمول‌های آزادسازی ثابت یا وابسته به pH مزالازین درمان شوند، مورد نیاز است.
۱. مقدمه
بروز بیماری های التهابی روده (IBD) طی سه دهه گذشته در سراسر جهان افزایش یافته است و تأثیر قابل توجهی بر سلامت و پیامدهای اجتماعی-اقتصادی به ویژه در آمریکای شمالی و اروپا داشته است. با این حال، با توجه به افزایش سریع بروز در کشورهای صنعتی قرص دیان اخیر، به عنوان مثال. در آسیا، می توان آن را یک مشکل عمده بهداشت جهانی در نظر گرفت (۱). مزالازین برای اشکال خفیف یا متوسط کولیت اولسراتیو (UC)، یکی از دو دسته اصلی IBD، درمان با مزالازین [۵-aminosalicylate (5-ASA)] رایج ترین درمان ضد التهابی خط اول است که بیش از ۹۰٪ از بیماران دریافت می کنند.

بیماران مبتلا به UC (2). این مطابق با دستورالعمل‌های عمل بالینی است که توسط انجمن‌های متخصص گوارش در اروپا، ایالات متحده و سایر مناطق جهان منتشر شده است، با گرایشی که درمان حتی خفیف‌ترین اشکال کولیت با ۵-ASA را توصیه می‌کند مزالازین علی‌رغم اگزازپام پیشرفت‌های اخیر درمان‌های نوآورانه با داروهای بیولوژیک و داروهای مولکولی کوچک، ۵-ASA نقش برجسته‌ای در درمان UC خفیف تا متوسط دارد زیرا مؤثر، قابل تحمل و مقرون به صرفه است (۵،۶).

در مقایسه با داروهای جایگزین با ظرفیت مشابه برای القای بهبودی در این بزرگترین گروه از بیماران UC، مانند بودزونید-مولتی ماتریکس (MMX)، تحمل بهتر همچنان به نفع ۵-ASA است (۷).

۵-ASA با تداخل در فرآیندهای سیگنالینگ مختلف، با التهاب مخاط روده بزرگ مقابله می کند، که فعال شدن گیرنده γ فعال شده با تکثیر پراکسی زوم (PPARγ) مرتبط ترین در نظر گرفته مروپنم می شود. متعاقباً، کاهش فاکتور هسته‌ای-κB توسط PPARγ منجر به کاهش مقادیر اثرگذار مانند پروستاگلاندین‌ها و لکوترین‌ها می‌شود (۸-۱۰).

درمان طولانی مدت با ۵-ASA پس از دستیابی به بهبودی، به حفظ وضعیت عاری از بیماری کمک می کند، که جنبه مهمی با توجه به خطر قابل ملاحظه بالاتر ابتلا به سرطان روده بزرگ مرتبط با التهاب پایدار است (۱۱). مزالازین اثر شیمیایی پیشگیرانه قابل توجه شناخته شده اولیه ۵-ASA (یا پیش داروها) که به کلاریترومایسین طور منظم مصرف می شود در چندین مطالعه تایید شد (۱۲،۱۳)، به عنوان مثال. توسط Eaden و همکاران (۱۲) که کاهش ۸۱ درصدی خطر را در بیماران مبتلا به UC مشاهده کردند.

در UC، فرآیندهای التهابی به کولون محدود می‌شود و رکتوم در بسیاری از موارد (پروکتیت) تحت تأثیر قرار می‌گیرد، برخلاف بیماری کرون که به طور بالقوه تمام قسمت‌های روده را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اثر مفید ۵-ASA به وضوح به مقدار دارویی که داستینکس می تواند.

مزالازین به محل های التهاب تحویل داده شود بستگی دارد (۱۴). غلظت‌های بالا در روده بزرگ تنها زمانی فلوکونازول می‌تواند از طریق تجویز خوراکی به دست آید که ۵-ASA از جذب شدن در روده کوچک قبل از رسیدن به مکان‌های هدف درمانی محافظت شود. این را می توان با سنتز داروهای جانبی که از روده کوچک عبور می کنند و توسط آنزیم های باکتریایی موجود در روده بزرگ برای آزادسازی مزالازین جدا می شوند فاموتیدین انجام داد.

به دیان دلیل مشخصات ایمنی پایین تر، داروهایی از این نوع، به عنوان مثال. سولفاسالازین در حال حاضر تنها نقش جزئی در درمان UC ایفا می کند (۸). مفاهیمی که در اکثر داروهایی که در حال حاضر مورد استفاده قرار می‌گیرند عبارتند از: آزاد شدن آهسته ثابت (وابسته به زمان) از طریق غشای اتیل سلولز یا آزادسازی وابسته به pH پس از انحلال Eudragit S (pH> 7) یا Eudragit L (pH> 6). پوشش زمانی که مقادیر pH آستانه در طول انتقال دستگاه گوارش مورفین فراتر رود (۵). فناوری MMX همچنین منجر به آزادسازی وابسته به pH می شود، اما علاوه بر این، دارو در ماتریکسی متشکل از اجزای چربی دوست و آب دوست (شکل ۱) تعبیه شده است (۱۵).

مزالازین اینکه آیا انحلال آهسته‌تر ۵-ASA در مایع روده با فواید درمانی مرتبط است یا خیر، هنوز مشخص نیست. این فرضیه در یک کارآزمایی بالینی کتوتیفن مورد آزمایش قرار گرفت که در آن MMX-مسالازین کارآمدتر از مزالازین آزادسازی وابسته به pH بود (۱۶). با این حال، دوز روزانه نوع MMX (4.8 گرم) به طور قابل ملاحظه ای بالاتر از شکل وابسته به pH (3.6 گرم) بود.

شکل ۱
انواع رایج فرمولاسیون ۵-آمینوسالیسیلات (مسالازین) که برای درمان کولیت اولسراتیو استفاده می شود. انتشار دارو از فرمولاسیون های وابسته به pH یا MMX با افزایش pH مجرا که معمولاً در ایلئوم انتهایی رخ می دهد، تحریک می شود. مزالازین دستگاه گوارش، دستگاه گوارش؛ MMX، چند ماتریسی.

این یک دیدگاه به طور گسترده پذیرفته شده است که فرمول های موجود داروهای ۵-ASA دارای ظرفیت بسیار مشابه، اگر نگوییم یکسان برای ایجاد گاباپنتین یا حفظ بهبودی در بیماران مبتلا به UC هستند. این را می توان از نتایج کلی کارآزمایی های بالینی با هر یک از انواع اصلی داروهای ۵-ASA، یعنی اشکال رهش ثابت و وابسته به pH نتیجه گرفت (۳،۴،۹).

مزالازین با این حال، تنها داده‌های بسیار محدودی از مقایسه‌های مستقیم وجود دارد، و ملاحظات کلی و شبیه‌سازی‌های آزمایشگاهی انتقال دستگاه گوارش نشان می‌دهد که ممکن است تفاوت‌های اساسی حداقل برای زیرگروه‌های خاصی از بیماران وجود داشته ولتارن باشد. مزالازین این امکان، که لزوماً در تضاد با اثربخشی کلی مشابه مشاهده شده فرمول‌های مختلف نیست، در بررسی حاضر، علاوه بر خلاصه‌ای از تحقیقات مربوطه، مورد بحث قرار گرفته است.

۲. عوامل تعیین کننده تحویل دارو در محل هدف کولون
انتشار عوامل درمانی که به صورت موضعی در بخش‌هایی از دستگاه گوارش تحت تأثیر IBD، یعنی کولون در بیماران UC عمل می‌کنند، در درجه اول به محیط روده و زمان انتقال از طریق بخش‌های عبور داده شده بستگی دارد. مزالازین این یک فرض قابل قبول است که برای فرمول‌های آزادسازی با pH، پروفایل pH بسیار مرتبط است، در حالی که تحویل دیفن هیدرامین کارآمد با استفاده از داروهای رهش ثابت عمدتاً توسط نرخ‌های انتقال تعیین می‌شود. همه مواد خوراکی پس از تخلیه معده در معرض محیطی با افزایش pH از دوازدهه (pH ناشتا/تغذیه ~۶.۲/۵.۲) از طریق ژژنوم (pH ناشتا/تغذیه شده ~۶.۹/۶.۱) تا ایلئوم انتهایی با حداکثر pH قرار می گیرند. ~ ۷.۵ (۱۷). مزالازین سپس pH در کولون صعودی و عرضی کمی کمتر می شود (۶.۳) و دوباره در کولون نزولی افزایش می یابد. این مقادیر، که در مطالعات متعدد تأیید شده و توسط ابوهلوا و همکاران (۱۸) خلاصه شده‌اند، میانگین‌هایی هستند که در گروه‌های افراد سالم تعیین می‌شوند که تنوع گسترده بین فردی و درون فردی را نشان می‌دهند. حداقل تا حدی، این ممکن است تریمیپرامین به دلیل تنظیم وابسته به سن پروفایل pH در دستگاه گوارش باشد: در ایلئوم دیستال – که در آن آزادسازی وابسته به pH از چنین فرمولاسیون‌های مزالازین ایجاد می‌شود – pH اندازه‌گیری شده در افراد بالای ۶۴ به طور قابل‌توجهی پایین‌تر بود. سال در مقایسه با بزرگسالان جوان (۱۹). مزالازین تفاوت های بین فردی تعدادی از عوامل دیگر که به طور بالقوه در تعیین کننده انتقال دستگاه دوکسپین گوارش و انتشار داروها هستند نیز ممکن است باید در نظر گرفته شود (۲۰،۲۱). با این حال، در روده‌های کوچک دیستال تقریباً همه افراد، آستانه pH برای مزالازین آزادسازی داروها از فرمولاسیون‌های پوشیده شده با Eudragit-S (pH 7.0) فراتر رفته است.

برگرفته از : Mesalazine